Wpływ głodzenia na zapotrzebowanie tlenowe i wydalanie amoniaku przez juwenalnego lina
Zdzisław Zakęś1, Krystyna Demska-Zakęś2, Konrad Stawecki3, Przemysław Jarocki2
1 Zakład Akwakultury, Instytut Rybactwa Śródlądowego w Olsztynie
2 Katedra Ichtiologii, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
3 Zakład Hydrobiologii, Instytut Rybactwa Śródlądowego w Olsztynie
Poznanie wielkości zapotrzebowania tlenowego (KT) i wydalania amoniaku (AE) przez ryby ma nie tylko duże znaczenie poznawcze, ale również praktyczne. Wiedza o metabolizmie ryb jest szczególnie istotna w przypadku prowadzenia ich podchowu w zamkniętych obiegach wody. Na zapotrzebowanie tlenowe i wydalanie amoniaku wpływa wiele czynników, a do ważniejszych można zaliczyć temperaturę wody, wielkość podchowywanego materiału i szeroko rozumiane żywienie. O roli ostatniego z wymienionych czynników najdobitniej świadczy porównanie tempa metabolizmu ryb, które pobrały paszę, nazywanych kolokwialnie rybami żywionymi, z wielkościami KT i AE tych samych osobników przegłodzonych przez pewien okres. Interesujących informacji może dostarczyć prześledzenie zmienności KT i AE w kolejnych dniach głodzenia. W przypadku sandacza okazało się np., że poziom KT i AE stabilizuje się dopiero po ponad tygodniowym głodzeniu ryb (Zakęś i in. 2002). Można jednak przyjąć, że zasadnicza redukcja zapotrzebowania tlenowego i wydalania amoniaku następuje po 2-3 dniach głodzenia (Jobling 1994, Zakęś i in. 2003). Oczywiście w tego typu badaniach należy brać pod uwagę wpływ temperatury wody, od której zależy m.in. czas pasażu pokarmu. Dane o zapotrzebowaniu tlenowym i wydalaniu amoniaku przez ryby mogą mieć znaczenie praktyczne nie tylko podczas prowadzenia samego podchowu w obiegach recyrkulacyjnych, ale również w czasie przygotowania materiału do transportu (w celu zarybień), jak i samego transportu.
Obiektem badawczym w opisywanym doświadczeniu był młodociany lin. Przeanalizowano wpływ żywienia na wielkość zapotrzebowania tlenowego i wydalania amoniaku przez ten gatunek. Dokonano tego poprzez porównanie tempa metabolizmu ryb żywionych, a następnie przegłodzonych.