Lokalna populacja certy na Mazurach?
Tadeusz Krzywosz, Piotr Traczuk
Zakład Rybactwa Jeziorowego w Giżycku, Instytut Rybactwa Śródlądowego w Olsztynie
W 2009 r. podczas badań składu pokarmu kormorana z kolonii lęgowej na jeziorze Warnołty (zatoka Śniardw) znaleziono wykrztuszone certy (fot. 1).
W okresie zbierania prób młode kormorany nie osiągnęły jeszcze zdolności do lotu i były karmione przez rodziców. W tym czasie dorosłe ptaki, karmiące potomstwo, żerują możliwie blisko kolonii, za czym dodatkowo przemawia również duża powierzchnia wód w najbliższym sąsiedztwie, skąd najprawdopodobniej pochodziły wykrztuszone certy. Wielkość zebranych osobników certy wskazuje, że przynajmniej w części były one jeszcze niedojrzałe płciowo, a więc nie pochodziły z ewentualnego stada tarłowego, które mogłoby przywędrować z Wisły, Zalewu Zegrzyńskiego czy Narwi, gdzie były spotykane (Bontemps 1971). Również pora ich złowienia przez kormorany przypadała na okres po tarle tego gatunku.
Prawdopodobnie znalezione certy pochodziły od lokalnej formy, powstałej po przegrodzeniu Wisły, bytującej w Pisie poniżej śluzy w Karwiku, i w jeziorze Roś, przez którego kraniec Pisa przepływa (rys. 1). Świadczyć o tym mogą również informacje wędkarzy o połowach certy w tym jeziorze (Wiśniewolski – informacja ustna).
W Polsce opisano kilka lokalnych form tego gatunku, które po odcięciu możliwości spływu do morza adaptowały się do nowych warunków, traktując zbiornik zaporowy czy też jezioro jako żerowisko i rozradzają się w przegrodzonych rzekach lub ich dopływach (Bontemps 1971).