Populacja lęgowa kormorana czarnego Phalacrocorax carbo w Polsce w 2013 r.
Tadeusz Krzywosz, Piotr Traczuk
Zakład Rybactwa Jeziorowego w Giżycku, Instytut Rybactwa Śródlądowego w Olsztynie
W 2013 r. Instytut Rybactwa Śródlądowego, przy udziale Grupy Badawczej Ptaków Wodnych Kulig i osób z nią współpracujących, przeprowadził inwentaryzację kolonii lęgowych kormoranów i liczenie ich gniazd. Zdecydowana większość kolonii lęgowych i gniazd kormoranów zlokalizowana jest na pojezierzach i w pasie przymorskim (rys. 1). W 2013 r. w zinwentaryzowanych 52 koloniach lęgowych gniazdowało 25761 par (tab. 1).
Na terenach objętych ochroną rezerwatową znajdowało się 13 kolonii, w których gniazdowało 10070 par kormoranów. Dwie kolonie, z 332 gniazdami, zlokalizowane były na terenie parków narodowych. Łącznie na terenach objętych ochroną gniazdowało 40,4% populacji lęgowej.
Najliczniej występowały kolonie jeziorowe, na które przypadało aż 76,9% ich liczebności i w których gniazdowało łącznie prawie 12 tys. par, co stanowiło ponad 46% liczebności całej populacji lęgowej (tab. 2). Pod względem liczebności gniazd niewiele im ustępowały kolonie zlokalizowane na zalewach, liczące łącznie prawie 10 tys. par. Na 3 zbiornikach śródlądowych gniazdowało 3200 par, a na 2 stanowiskach rzecznych i 3 stanowiskach stawowych łącznie nieco ponad 600 par.
Liczba gniazd w poszczególnych koloniach lęgowych była bardzo zróżnicowana i wahała się od zaledwie kilku szt. w 2 koloniach jeziorowych, do 5600 szt. w kolonii zlokalizowanej w Kątach Rybackich nad Zalewem Wiślanym.