Węgorze z Polski wędrują na tarliska
Stanisław Robak1, Tomasz Nermer2
1Zakład Ichtiologii, Instytut Rybactwa Śródlądowego w Olsztynie
2Morski Instytut Rybacki – Państwowy Instytut Badawczy w Gdyni
Z początkiem obecnego wieku węgorz europejski Anguilla anguilla (L.) stał się obiektem szczególnego zainteresowania światowych instytucji i organizacji związanych z gospodarką rybacką i ochroną środowiska. To zainteresowanie wynika z faktu, iż w trakcie wieloletnich obserwacji populacji generalnej i analizy zebranych materiałów badawczych stwierdzono ogromny spadek liczby osobników w populacji i wobec – zdaniem naukowców – realnego zagrożenia wyginięcia gatunku opracowano strategię jego ochrony na obszarze naturalnego występowania. Kraje, na terenie których węgorz w sposób naturalny występuje lub występował zobowiązane zostały do opracowania i wdrożenia narodowych planów gospodarowania jego zasobami w taki sposób, aby odtworzyć populację do poziomu sprzed okresu oddziaływania antropogennnego (rozporządzenie WE 1100/2007.)
Zasadniczym założeniem planu odbudowy populacji węgorza europejskiego na świecie jest przede wszystkim racjonalne zarządzanie jego istniejącymi zasobami, przywrócenie mu naturalnych miejsc występowania oraz swobodnej migracji denatantnej i kontranatantnej poprzez udrożnienie rzek zabudowanych urządzeniami hydrotechnicznymi pozbawionymi przepławek.