Chów selektów jesiotra ostronosego Acipenser oxyrinchus w stawach i basenach przepływowych
Ryszard Kolman1, Barbara Raczkowska2, Arkadiusz Mierzejewski3
1Instytut Rybactwa Śródlądowego w Olsztynie
2Gospodarstwo Rybackie Kuźniczka
3Okręg PZW Toruń, Zespół Gospodarki Wędkarsko-Rybackiej Grzmięca
Jednym z głównych celów pilotażowych prac nad restytucją bałtyckiej populacji jesiotra ostronosego jest utworzenie stad tarlaków w warunkach akwakultury, które w przyszłości będą źródłem materiału zarybieniowego. Zgodnie z opracowanym planem restytucji jesiotra bałtyckiego, zarybienia powinny być prowadzone co najmniej do czasu stwierdzenia efektywnego naturalnego tarła jesiotrów w naszych rzekach, a więc jeszcze przez ponad 10 lat (Kolman i in. 2014). Dotychczasowe pilotażowe zarybienia prowadzone są z wykorzystaniem narybku wychowanego z ikry zapłodnionej jesiotra ostronosego populacji rzeki St. John. Nie jest to rozwiązanie optymalne, bowiem pomijając aspekty finansowe, do Polski ikra zazwyczaj trafia późno, bo w 2 połowie roku, a często w końcu lipca. W związku z tym, przy obecnej technologii chowu, jest trudno uzyskać narybek o średniej masie 5-7 g, optymalny naszym zdaniem do zarybień, przed końcem sezonu wegetacyjnego. Będzie to natomiast możliwe wtedy, kiedy będziemy dysponować własnymi stadami tarlaków, co umożliwi nam sterowanie procesem ich dojrzewania i przyśpieszeniem terminu sztucznego rozrodu.
Stada selektów formowane są z każdej partii narybku pochodzącego z ikry lub wylęgu przywożonych z Kanady od 2004 roku (Kolman i in. 2005). Z każdego rocznika odbierane jest po kilkadziesiąt sztuk. Ryby są indywidualnie znakowane transponderami PIT i badany jest ich genetyczny status (Panagiotopoulou i in. 2012). Najstarsze osobniki, z tarła 2001 roku, zostały przekazane w 2005 roku Instytutowi Rybactwa Śródlądowego przez Instytut Hydrobiologii i Rybactwa w Berlinie w ramach umowy o współpracy.
Grupa tych ryb o liczebności 46 szt. została podzielona równo na dwie podgrupy, z których jedna trafiła do Gospodarstwa Rybackiego Kuźniczka, natomiast druga do ówczesnego Doświadczalnego Ośrodka „Dgał” w Pieczarkach (Kolman i in. 2012). Wybór GR Kuźniczka nie był przypadkowy, ponieważ stawy ośrodka położone są w otulinie Drawieńskiego Parku Narodowego i zasilane wodą z rzeki Bukówki, która jest znaczącym dopływem Drawy – rzeki, w której niegdyś jesiotry składały ikrę. Ryby obsadzono w stawie przepływowym typu pstrągowego o powierzchni ok. 480 m2 w polikulturze z ciężkim narybkiem pstrąga (fot. 1).