Systemy recyrkulacyjne szansą rozwoju akwakultury sandacza
Zdzisław Zakęś, Maciej Rożyński
Zakład Akwakultury, Instytut Rybactwa Śródlądowego w Olsztynie
Rozwój akwakultury uwarunkowany jest m.in. wprowadzeniem do produkcji nowych organizmów wodnych. Gatunki takie powinny charakteryzować się szybkim tempem wzrostu i spełniać wymagania konsumenta, czyli rynku. W kontekście dywersyfikacji produkcji ryb w akwakulturze ostatnio coraz głośniej mówi się o sandaczu. Ryba ta bowiem spełnia warunki wyspecyfikowane powyżej. Dodatkowo drastyczny spadek jego odłowów z wód otwartych i rosnący popyt konsumentów detalicznych oraz sektora HoReCa (hotele-restauracje-catering) stworzyły niszę do rozwoju kontrolowanych technik produkcji sandacza. Odłowy w latach 1950-2013 wykazują bowiem stałą tendencję spadkową, a głównymi eksporterami tego gatunku są: Kazachstan, Federacja Rosyjska, Finlandia i Estonia (rys. 1). Z kolei do głównych importerów sandacza należą kraje Europy Zachodniej (np. Niemcy i Francja) (Zakęś 2012). Dane FAO (2015a, b) wskazują, że w tym samym okresie wzrosła produkcja sandacza w obiektach akwakultury europejskiej (rys. 1). Gatunek ten produkowany jest jednak głównie w stawach ziemnych, w polikulturze z karpiem, gdzie z uwagi na jego duże wymagania środowiskowe i wrażliwość na manipulacje/odłowy nie można uzyskiwać wysokich wydajności. W efekcie chów sandacza w stawach ziemnych ma charakter wyłącznie ekstensywny.