Przegląd stada selektów jesiotra ostronosego Acipenser o. oxyrinchus w Zakładzie Hodowli Ryb Jesiotrowatych w Pieczarkach
Ryszard Kolman1, Mirosław Szczepkowski2, Grzegorz Wiszniewski1, Jakub Pyka1, Maja Prusińska1, Sylwia Jarmołowicz1
1Zakład Ichtiologii, Hydrobiologii i Ekologii Wód IRS w Olsztynie
2Zakład Hodowli Ryb Jesiotrowatych IRS w Pieczarkach
Jednym z celów prac eksperymentalnych, związanych z restytucją bałtyckiej populacji jesiotra ostronosego w Polsce, jest utworzenie stad tarlaków w warunkach akwakultury. Prace te rozpoczęły się praktycznie w 2004 roku, kiedy z Kanady po raz pierwszy sprowadzono do Polski wylęg jesiotra ostronosego. Natomiast od 2005 roku corocznie przywożono zapłodnioną ikrę pochodzącą od tarlaków łowionych w rzece Św. Jana (Kolman i in.2005). Podchów uzyskiwanego z niej wylęgu prowadzono równolegle w ówczesnym Doświadczalnym Ośrodku Zarybieniowym IRS w Pieczarkach – obecnie Zakład Hodowli Ryb Jesiotrowatych – oraz w obiekcie wylęgarniczo-podchowowym Zakładu Rybackiego w Kuźniczce. Z narybku corocznie odbierano kilkaset sztuk do dalszego chowu, a pozostałymi zarybiano wybrane dopływy Wisły i Odry (Kolman i in. 2008). Spośród narybku w wieku dwóch-trzech lat wybierano po kilkadziesiąt sztuk, które stanowiły kolejne roczniki tworzonych stad selektów. Wszystkie osobniki z tych stad zostały indywidualnie poznakowane oraz przebadane genetycznie.
W DOZ „Dgał” narybek, a potem selekty jesiotra ostronosego początkowo chowane były w basenach „starej podchowalni”, którą w międzyczasie remontowano, co niestety źle się odbiło na tempie wzrostu i kondycji ryb (rys. 1 i 2). Główną przyczyną niskich przyrostów i kondycji ryb był prawdopodobnie stres, na który jesiotry okazały się bardzo podatne.
W ciągu początkowych 4 lat chowu wybrane selekty osiągnęły średnią masę ok. 3 kg (rys. 1), a ich kondycja była niska – Fc wyniósł zaledwie 0,75.