Gospodarka rybacka w śródlądowych wodach płynących w 2016 roku. Cz. 2. Charakterystyka zarybień
Maciej Mickiewicz, Arkadiusz Wołos, Hanna Draszkiewicz-Mioduszewska
Zakład Bioekonomiki Rybactwa, Instytut Rybactwa Śródlądowego w Olsztynie
Druga część opracowania o stanie rybactwa w obwodach rybackich w 2016 roku jest poświęcona zarybieniom przeprowadzonym przez uprawnionych do rybactwa. Cel badań i ich założenia metodyczne zostały przedstawione w części 1, opublikowanej w pierwszym numerze Komunikatów Rybackich z 2018 roku (Wołos i in. 2018), w której ten sam zespół autorów omówił podstawowe dane o uprawnionych do rybactwa, obwodach rybackich, odłowach ryb narzędziami rybackimi, zatrudnieniu oraz połowach amatorskich.
Poniżej przedstawioną analizę gospodarki zarybieniowej, prowadzonej w roku 2016 w publicznych śródlądowych wodach powierzchniowych płynących, oparto na danych zawartych w kwestionariuszach RRW-23, które otrzymano od 412 podmiotów gospodarczych użytkujących rybacko obwody rybackie ustanowione na jeziorach, rzekach i zbiornikach zaporowych o łącznej powierzchni 395913,79 ha
Analizowane podmioty prowadzące gospodarkę rybacką w 2016 roku wprowadziły do publicznych śródlądowych wód powierzchniowych płynących łącznie 27 gatunków ryb (tab. 1).
Najwięcej podmiotów zarybiało gatunkami cennymi ekologicznie (gatunki drapieżne – szczupak, węgorz, sandacz, sum; karpiowate litoralowe – lin i karaś; koregonidy – sielawa i sieja; łososiowate – pstrąg potokowy; karpiowate reofilne – jaź), cennymi ekonomicznie (węgorz, sandacz, sielawa, sieja, szczupak, sum, lin) i społecznie (gatunki cenne z wędkarskiego punktu widzenia – szczupak, sandacz, pstrąg potokowy, karp, sum, lin, jaź, sieja, oraz gatunki ważne jako turystyczny produkt regionalny – sielawa, sieja, węgorz). Najważniejszymi gatunkami zarybiło od około 82% (szczupak) do około 13% (pstrąg potokowy) analizowanych podmiotów. Trzeba zaznaczyć, iż pierwszych 8 gatunków, były to te same gatunki i w tej samej kolejności, co w 2015 roku (Mickiewicz i in. 2017).