Wrażliwość in vitro na chemioterapeutyki izolatów Yersinia ruckeri pochodzących od ryb z ośrodków hodowlanych na terenie Pomorza Środkowego w latach 2013-2016
Agnieszka Lewandowska, Anetta Bogurska, Janusz Nyk, Ryszard Chorąży
Inspekcja Weterynaryjna, Wojewódzki Inspektorat Weterynarii w Szczecinie, Zakład Higieny Weterynaryjnej – Oddział w Koszalinie
Yersinia ruckeri należy do najczęściej diagnozowanych, w Pracowni Chorób Ryb Oddziału Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Koszalinie, patogenów infekcyjnych, występujących w ośrodkach hodowli pstrągów na terenie Pomorza Środkowego. W latach 2013-2016 diagnozowano ją w liczbie od 22 do 43 próbek, co stanowiło odpowiednio od 16,4% do 28,2% wszystkich zbadanych próbek (Lewandowska i in. 2016). Y. ruckeri powoduje u ryb łososiowatych jersiniozę – ERM: Enteric Red Mouth (chorobę czerwonej gęby). Nazwa pochodzi od charakterystycznych zmian wybroczynowych zlokalizowanych w obrębie jamy gębowej, choć obserwacje własne wskazują, że ma to miejsce stosunkowo rzadko. Najczęściej obserwowane są dwie postacie choroby. Pierwsza – zmiany ograniczone są tylko do przewodu pokarmowego, w postaci zapalenia nieżytowego końcowego odcinka błony śluzowej jelita grubego, bądź żołądka oraz jelit. Druga postać – to uogólnione zakażenie w postaci licznych, punktowatych wybroczyn, bądź wylewów krwawych obejmujących narządy wewnętrzne oraz otrzewną. W jednym, jak i drugim przypadku występuje reakcja ze strony śledziony, w postaci przekrwienia, powiększenia oraz obrzęku tego narządu. Jersinioza powoduje bardzo duże straty w hodowli, szczególnie pstrąga tęczowego o wadze 50-100 g. W praktyce lekarsko-weterynaryjnej, w terapii ERM stosuje się głównie sulfonamidy potencjonowane trimetoprimem, w dalszej kolejności preparaty z grupy chinolonów oraz tetracykliny. Izolaty Y. ruckeri wykazują in vitro wysoką wrażliwość na chemioterapeutyki, co ma przełożenie na efektywność terapii in vivo u ryb.