Liście moringi w akwakulturze
Sylwia Jarmołowicz, Maja Prusińska, Grzegorz Wiszniewski, Arkadiusz Duda
Zakład Ichtiologii, Hydrobiologii i Ekologii Wód, Instytut Rybactwa Śródlądowego w Olsztynie
Większa świadomość zdrowego odżywiania, pozytywna zmiana stylu życia, chęć życia bez środków chemicznych, syntetycznych, antybiotyków, skłania człowieka do poszukiwania rozwiązań naturalnych i ekologicznych. Obserwując trendy w stosowaniu suplementacji w żywieniu człowieka, niemal natychmiast pojawiają się doniesienia, w jaki sposób i czy w ogóle owe substancje korzystnie działają na organizm zwierząt, w tym ryb, hodowanych w warunkach akwakultury.
Ostatnio w sklepach zielarskich dużym zainteresowaniem cieszy się moringa (Moringa oleifera). To gatunek tropikalnego drzewa z rodziny moringowatych, rosnącego na terenie północno-zachodnich Indii i Pakistanu. Występuje także w Azji, Afryce i Ameryce Południowej. Zwana jest również „drzewem chrzanowym”, gdyż jej korzenie mają podobny smak do korzeni chrzanu. Drzewo osiąga nawet 10 metrów wysokości. W kuchni wykorzystuje się praktycznie wszystkie części tej rośliny: owoce, pędy i liście. Liści można używać w charakterze dodatku do sałatek, zup i koktajli. Z kolei olej moringowy stosowany jest nie tylko w kuchni, służy także do produkcji mydła. Moringa ma również niesamowite właściwości oczyszczania i uzdatniania wody, służy także do produkcji biopaliwa. Ze względu na wysoką zawartość białka (dwukrotnie więcej niż soja) wykorzystywana jest również jako pasza dla zwierząt.
Roślina zawiera cenne składniki, jak antyoksydanty, dzięki czemu chroni przed stresem oksydacyjnym i pomaga zapobiegać rozwojowi tak poważnych chorób jak nowotwory, cukrzyca czy schorzenia serca. Zawiera także żelazo, potas, mangan, chrom i bor (szczególnie bogata w ten pierwiastek), witaminy A, C i E. Mangan korzystnie wpływa na zdrowie kości i stawów, chrom odgrywa dużą rolę w walce ze stresem i wspomaga przemianę materii, a bor jest ważny dla prawidłowej pracy mózgu. Żelazo z kolei ma działanie antybakteryjne, przeciwgrzybicze, przeciwzapalne, obniża poziom cholesterolu. Ponadto M. oleifera zawiera cenne kwasy tłuszczowe omega-3, 6 i 9 oraz aminokwasy.
Moringą w akwakulturze interesowano się już na początku 2000 roku, ale dopiero dekadę później liczba doniesień o jej wpływie na organizmy wodne wzrosła. Okazuje się, że to niezwykłe drzewo przynosi wiele korzyści i inspirujących zastosowań w hodowli ryb.