Wędkarskie połowy troci (Salmo trutta) i łososia (Salmo salar) w podkarpackich dopływach Wisły i w Tanwi
Ryszard Bartel1, Irena Borzęcka1, Rafał Bernaś1, Roman Depowski2,
Zbigniew Girsztowtt3, Piotr Konieczny4, Krzysztof Kukuła5, Wojciech Maciejko6
1Instytut Rybactwa Śródlądowego im. Stanisława Sakowicza
2członek PZW Okręg Rzeszów
3Polski Związek Wędkarski Okręg Zamość
4Polski Związek Wędkarski Okręg Krosno
5Uniwersytet Rzeszowski, Katedra Ekologii i Monitoringu Środowiska
6członek PZW Okręg Rzeszów
Wstępujące do Wisły trocie (Salmo trutta) i łososie (Salmo salar) docierały do dopływów górnej Wisły. Trudno jednak mówić w perspektywie historycznej o połowach troci, a tym bardziej o liczbach pozyskanych troci czy łososi, gdyż jak pisze Kołder (1958) w sprawozdaniach z połowów tarlaków nie rozróżniano łososia od troci. Tarlaki troci/łososia liczniej poławiano w podhalańskich dopływach Wisły, głównie w Dunajcu i Rabie (Kołder 1954). W podkarpackich dopływach Wisły, w Wisłoce i Sanie w 1955 r. złowiono jedynie 3 tarlaki (Kołder 1956). Z wiarygodnych ustnych informacji wynika, że przed przegrodzeniem Wisły we Włocławku, do Wisły i jej dopływów wstępowały zarówno łososie, jak i trocie. Różniły się wyraźnie rozmiarami. W sierpniu 1952 r. Józef Jędrzejczyk prezes Zarządu Okręgu Polskiego Związku Wędkarskiego w Krośnie obserwował w Wisłoce, przy ujściu potoku Gogołówka w m. Klecie łososia o długości 1,2-1,3 m. Podobne informacje o połowach łososi o długości powyżej 1 m w wodach Wisłoki w latach pięćdziesiątych przekazali wędkarze Witold Stroński i Adam Kałuża, którzy również obserwowali tarlaki łososia i troci wstępujące do dopływów Wisłoki – potoków Chotowskiego i Czarna. W dokumentach Okręgu PZW Rzeszów w zapisie „Historia odłowów agregatowych oraz krótki opis przebiegu akcji w poszczególnych latach” (rękopis), obejmujący okres od 1953 do 1975 podano, że tarlaki troci i łososia odławiano w wodach górnego biegu Wisłoki w latach 1954-1967. W opisie odłowionych tarlaków podawano gatunek, liczbę złowionych ryb, ich płeć, łączną bądź średnią masę oraz liczbę pozyskanej ikry (tab. 1). Od 1953 r. połowy tarlaków prowadzono agregatem elektrycznym.
Przegrodzenie Wisły zaporą we Włocławku ograniczyło możliwość dotarcia łososiom i trociom na tarliska w dopływach górnej Wisły (Wiśniewolski 1987, 1992). Ostatnie tarlaki troci w Dunajcu i Rabie złowiono w 1968 r., w roku zakończenia budowy przegrody we Włocławku (Bartel 2006).