Ocena zasobności bazy żerowej rybołowa Pandion haliaetus w jeziorach Polski północno-zachodniej
Andrzej Kapusta1, Łukasz Porębski2, Maciej Mickiewicz1, Agnieszka Napiórkowska-Krzebietke1, Konrad Stawecki1
1Instytut Rybactwa Śródlądowego im. Stanisława Sakowicza
2Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych, Warszawa
Rybołów Pandion haliaetus jest gatunkiem, którego dieta w 99% składa się z ryb. Głównie zjada ryby najliczniej występujące w zbiornikach wodnych, a okazjonalnie odżywia się drobnymi ssakami (Häkkinen 1978, Jung 2016). Natomiast pod względem rozmiarów ofiar odnotowano selektywne wybieranie osobników o rozmiarach ciała o długości 25-35 cm (Poole i in. 2002). Ze względu na skład diety różnego rodzaju konflikty z rybactwem wymieniane są jako poważne źródło zagrożeń dla populacji rybołowa (Saurola 1997, Schmidt-Rothmund i in. 2014), a zasobność bazy pokarmowej jako czynnik kształtujący sukces lęgowy i trendy liczebności populacji.
W zachodniej części Polski gniazduje znaczna część polskiej populacji rybołowa (Ptaszyk i Bielewicz 2020). Gniazdowanie rybołowa stwierdzono w województwach: dolnośląskim, lubuskim, opolskim, wielkopolskim i zachodniopomorskim. W latach 2011-2018 liczba par lęgowych wynosiła od 10 do 17. Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych wspólnie z Komitetem Ochrony Orłów realizują projekt „Ochrona rybołowa na wybranych obszarach SPA Natura 2000 w Polsce”. Jednym z celów projektu jest charakterystyka miejsc żerowania rybołowa. Na podstawie obserwacji żerujących ptaków wytypowano jeziora, które są miejscem żerowania lęgowych rybołowów. Badania obejmowały określenie stanu troficznego, charakterystykę ichtiofauny oraz analizę gospodarki rybackiej wytypowanych jezior. Niniejszy artykuł zawiera informacje dotyczące ichtiofauny, stanu troficznego oraz gospodarki rybackiej w wybranych jeziorach północno-zachodniej części kraju.