Gospodarka rybacka a kompensacje negatywnych zmian zachodzących w środowisku – propozycje zmian w obowiązujących rozwiązaniach prawnych
Krzysztof Gruszecki
Radca prawny
W ostatnim czasie w mediach społecznościowych prowadzona jest bardzo intensywna dyskusja na temat prawidłowości prowadzenia gospodarki rybackiej w Polsce, celowości oraz dokonywanych odłowów ryb i zarybień. Jednocześnie powszechnie zwraca się uwagę na zmiany klimatyczne wpływające na środowisko bytowania ryb, a co za tym idzie na warunki prowadzenia gospodarki rybackiej. Okoliczności te muszą być brane pod uwagę przy prowadzeniu gospodarki rybackiej. Jednak oprócz odpowiedniego zasobu wiedzy z zakresu ichtiologii niezbędne są do tego odpowiednie instrumenty prawne określające zasady ich prowadzenia oraz gwarantujące możliwość skutecznego finansowania.
W polskim systemie prawnym podstawy prowadzenia gospodarki rybackiej stanowi ustawa z dnia 18 kwietnia 1985 r, o rybactwie śródlądowym (Dz.U. z 2019 r., poz. 2168 z późn. zm.) Interpretując postanowienia tego aktu prawnego nie można jednak zapominać o tym, że nie jest ona prowadzona w przysłowiowej próżni. Ryby stanowiące główny obiekt gospodarki są bowiem z punktu widzenia zoologicznego zwierzętami stanowiącymi część otaczającego nas środowiska. A skoro tak, to w procesie gospodarowania nimi nie można zapominać o rozwiązaniach wynikających z ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska – dalej p.o.ś. (Dz.U. z 2020 r., poz. 1219 z późn. zm.), która określa podstawowe zasady ochrony środowiska w Polsce oraz niektóre sposoby korzystania ze środowiska reguluje w sposób wyczerpujący (K. Gruszecki, Ustawa o rybactwie śródlądowym. Komentarz, Wolters Kluwer 2020, s. 13).