H. Chmielewski, K. Zdanowski, 2012 - Jeziora Pojezierza Suwalskiego - Wyd. IRS, s. 247
Niniejszy zeszyt jest ósmym z serii, przedstawiającym opisy i plany batymetryczne 110 jezior Pojezierza Suwalskiego
Zeszyt obejmuje sporą część jezior Pojezierza Suwalskiego, stanowiącego zachodnią część Pojezierza Litewskiego (powierzchnia ok. 3375 km2 w granicach Polski).
Pojezierze Suwalskie to przede wszystkim typowy krajobraz młodoglacjalny, charakteryzujący się stromymi wzgórzami i pagórkami moren czołowych, wysoczyznami moren dennych (urozmaicone kemami, ozami i drumlinami), głębokimi rynnami polodowcowymi (większość jezior to twory rynnowe), płaskimi równinami sandrowymi oraz licznymi głazami narzutowymi.
W skład Pojezierza Suwalskiego wchodzą: Puszcza Romincka, Pojezierze Zachodniosuwalskie, Pojezierze Wschodniosuwalskie i Równina Augustowska.
Znaczna część Pojezierza Suwalskiego leży w dorzeczu Niemna, a jedynie południowo-zachodnia w dorzeczu Wisły oraz północno-zachodnia – Pregoły.
Niestety, nie wszystkie jeziora były objęte pomiarami głębokości, stąd pewna liczba, zwłaszcza mniejszych zbiorników nie ma planów batymetrycznych.
Mapki otoczenia jeziora i dróg dojazdowych są uproszczone, dając ogólną orientację położenia zbiornika. W przypadku korzystania z leśnych dróg gruntowych należy mieć na uwadze ograniczenia i zakazy administracji leśnej.
Osoba uprawiająca wędkowanie obok wykupionego zezwolenia zobowiązana jest do posiadania karty wędkarskiej. Wędkowanie musi się odbywać zgodnie z przepisami Ustawy o rybactwie śródlądowym i stosownych zarządzeń Min. Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz zgodnie z regulaminem sportowego połowu ryb PZW. Szczegółowe prawa i obowiązki wędkującego przedstawione są w zezwoleniu – różnią się one u poszczególnych użytkowników udostępniających swoje wody do wędkowania.
Większość jezior opisywanych w bieżącym tomie dzierżawi Gospodarstwo Rybackie PZW w Suwałkach oraz Wigierski Park Narodowy.