Znaczenie, stan i uwarunkowania rozwoju rybactwa jeziorowego w Polsce. Red. A. Wołos, Wyd. IRS, 1998, s. 42
„Wiele ekosystemów ewoluowało łącznie z rodzajem ludzkim (np. w Europie, gdzie po epoce lodowej człowiek zaczął oddziaływać bezpośrednio na systemy i ich rozwój). W tym przypadku człowiek stanowi składnik ekosystemów, zaś pozostałe elementy koewoluowały z nim”.
Hermann Remmert („Ecology”)
„Ochrona przyrody jest to aktywne gospodarowanie zasobami naturalnymi zapewniające zachowanie ich jakości oraz mądre użytkowanie”
„Dictionary of Ecology and Environment”
Wiedza o rybactwie śródlądowym, w tym zwłaszcza o jego ważnym sektorze jakim jest rybactwo jeziorowe, jest w naszym społeczeństwie stosunkowo niewielka. Z reguły działalność rybactwa jeziorowego utożsamiana jest wyłącznie z eksploatowaniem pogłowia ryb (na zasadzie podobieństwa z wydobywaniem surowców), rzadziej z gospodarowaniem zasobami naturalnymi (na zasadach podobnych do gospodarki leśnej), wyjątkowo zaś z ochroną ekosystemów wodnych rozumianą jako „aktywne gospodarowanie zasobami naturalnymi” oraz spełnianiem przez rybactwo jeziorowe innych poza-produkcyjnych funkcji. Brak zrozumienia dla wyjątkowości rybactwa jeziorowego w stosunku do innych form produkcji rolnej daje sobie także znać w działaniach niektórych urzędów administracji państwowej, instytucji odpowiedzialnych za kreowanie rozwiązań legislacyjnych i za egzekwowanie prawa, oraz – paradoksalnie - w niektórych kręgach naukowych.
Mając to na względzie zespół autorów niniejszego opracowania podjął próbę przedstawienia możliwie szerokiej oceny znaczenia rybactwa jeziorowego w Polsce, a także oceny jego aktualnego stanu, uwarunkowań i perspektyw rozwoju - na tle zmian i obecnego statusu rybactwa jeziorowego w państwach Unii Europejskiej.
Opracowanie to powstało na bazie następujących materiałów i źródeł informacji: