Eksperymentalne zarybienia szczupakiem wyhodowanym w RAS jako metoda zarządzania kryzysem rybołówstwa przybrzeżnego (PIKE)

Logo - Rybactwo i Morze
Unia Europejska - Europejski Fundusz Morski i Rybacki

 

Uprzejmie informujemy, że Instytut Rybactwa Śródlądowego im. S. Sakowicza w Olsztynie realizuje projekt pt.: “Eksperymentalne zarybienia szczupakiem wyhodowanym w RAS jako metoda zarządzania kryzysem rybołówstwa przybrzeżnego (PIKE)" współfinansowany przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego w ramach Programu Operacyjnego “Rybactwo i Morze” na lata 2014-2020, Priorytetu 1 – Promowanie rybołówstwa zrównoważonego środowiskowo, zasobooszczędnego, innowacyjnego, konkurencyjnego i opartego na wiedzy, działania 1.13 “Innowacje”

Umowa o dofinansowanie nr 00002-6520.13-OR1100004/19 zawarta w dniu 10.06.2020 r.

Skład konsorcjum badawczego:

Morski Instytut Rybacki - Państwowy Instytut Badawczy (MIR-PIB)

Instytut Rybactwa Śródlądowego im. Stanisława Sakowicza w Olsztynie

Kwota dofinansowania: 7 449 930,70 zł

Okres realizacji operacji: 2020-2023

Cel operacji: Wspieranie wzmacniania rozwoju technologicznego oraz innowacji, w tym zwiększania efektywności energetycznej i transferu wiedzy

Planowane/przewidywanie wyniki operacji/efekty:

Cele szczegółowe operacji to: wypracowanie metodyki optymalizacji (dostosowania do wody słonej) chowu narybku szczupaka w układach zamkniętych (RAS), pozwalającej na zwiększenie efektywności zarybień tym gatunkiem przybrzeżnych wód morskich, oraz wypracowanie metod odbudowy na obszarze Zatoki Puckiej populacji „słonawowodnej” szczupaka – populacji rozradzającej się w wodzie słonej, a więc niewymagającej dostępu do tarlisk zlokalizowanych w rzekach i na rozlewiskach słodkowodnych.

Trwałymi efektami operacji będzie zwiększenie efektywności tradycyjnych zarybień szczupakiem słodkowodnym, a przez to zwiększenie atrakcyjności Zatoki Puckiej jako obszaru dla działalności rybackiej. Natomiast, w przypadku pomyślnej introdukcji populacji szczupaka rozradzającego się w słonawych wodach zatoki, można oczekiwać trwałej poprawy sytuacji, dzięki powrotowi naturalnego tarła, a tym samym uniezależnienie stanu zasobów szczupaka od zarybień.